Cemil Kavukçu’nun “Gemiler de Ağlarmış” İsimli Öyküsünde Modernist  Öğeler
Zerrin Eren

20. yüzyılın başlarında, batıda ortaya çıkan modernist yazın akımını benimseyen yazarlar, yalnızca görünen gerçeği anlatan geleneksel roman ve kısa öyküye kökten karşı çıkarak; yapıtlarında iç gerçekçiliğe yönelmiş ve iç gerçekliği yansıtabilecek anlatım araçları kullanmışlardır. Yazınsal modernizm yazarlarımız tarafından da ustalıkla kullanılmıştır. Bu çalışmanın amacı, Cemil Kavukçu’nun “Gemiler de Ağlarmış” isimli kısa öyküsünü inceleyerek, modernist bir yapıt sayılıp sayılamayacağını tartışmaktır.

Yabancılaşma ve iletişimsizlik konularının ele alındığı bu öyküde, alışılageldiği biçimde olay olmadığı, anlatıcının, ‘an’lardaki ‘durumları’  izlenimlerine dayanarak anlattığı; ‘gerçeğin’ bilinemediği ya da yalnızca bir bölümünün bilinebildiği görülmüştür. Öykü biçimle de desteklenmiştir. Yapıtta, birden fazla anlamı olan simgeler, gerçeküstü öğe, iç konuşma ve bilinç akışı tekniği kullanılmıştır. Tüm bu özellikler göz önüne alınarak, “Gemiler de Ağlarmış’ ın başarılı bir modernist kısa öykü olduğu düşünülmüştür.