Yararcı Doğruluk - Anlam Kuramı ve "Alet" Olarak Dil Anlayışı Bağlamında Anlamın Temelsizliği Sorunu 
Ömer Faik Anlı

Felsefe tarihi içerisinde pragmatik doğruluk ve anlam kuramı, doğruluk ölçütü olarak uygunluk ilişkisinin, anlamlılık ölçütü olarak da temsil, gönderim ilişkisinin dilin temeline alınmasından, eş deyişle de dilin “gerçeklik” karşısında bir “ayna” olarak görülmesinden kopuş projesi olarak kendisini göstermiştir. Bu bağlamda Richard Rorty, pragmatizmin bir “doğruluk kuramı” önermediğini ifade eder. Onun yaptığı, terapinin (dile uygulanan terapinin) neden sistem-inşasından daha iyi olduğunu açıklamaktır. Bu nedenle de  Rorty, pragmatizmi bir yöntem olarak görür. Bu çalışmanın amacı Richard Rorty’nin pragmatik anlam kuramı bağlamında, genel olarak dilin bir ayna olarak değil, bir alet çantası gibi işlev gördüğü savını açımlamak ve klasik doğruluk ve anlam kavramlarına anlamlarını kazandıran dilin bir ayna olarak görülmesi olarak ifade edilebilecek düşünme biçiminin terk edilmesinin bizzat bu düşünme biçiminin doğurduğu sorunlarında feshedilebileceği gösterebilmektir.